Page 49 - KONSUMENT WOBEC WYZWAN WSPOLCZESNOSCI

Konsument wobec wyzwań współczesności. Aspekty prawa materialnego i procesowego

z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim169. Także wejście w życie kolejnej ustawy konsu-
menckiej – z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta170, realizuje w niewielkim zakresie docelowe
dążenie do kompleksowej implementacji dyrektyw konsumenckich do Kodeksu cywilnego. Wejście
w życie powołanej ustawy powoduje uchylenie pozakodeksowej regulacji konsumenckiej zawartej
w ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzial-
ności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny171 oraz w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r.
o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego172. Część
materii, regulowanej dotychczas pozakodeksowo, została uporządkowana i zintegrowana z przepisa-
mi Kodeksu cywilnego dotyczącymi odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej, regulowanymi
przepisami o rękojmi i gwarancji. Nowela Kodeksu cywilnego dokonuje ponownej transpozycji dy-
rektywy o sprzedaży konsumenckiej. Celem wprowadzanych zmian jest przede wszystkim ujedno-
licenie przepisów dotyczących odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej173. W odniesieniu do
obrotu konsumenckiego skutkuje to wyrównaniem poziomu ochrony w obszarze, w którym sytuacja
konsumenta była, wbrew założeniom, w znacznym zakresie mniej korzystna niż sytuacja kupujących
przedsiębiorców i osób nie będących konsumentami174.

Jak wynika z zastosowanej techniki legislacyjnej, ustawodawca pozostawił nadal znaczną część
regulacji, związanej z umowami konsumenckimi, poza Kodeksem cywilnym.

6. Wnioski

W toku prac nad nowym Kodeksem cywilnym należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy, jak szero-
ko i w jakim miejscu tego aktu unormować problematykę konsumencką (umów konsumenckich). Za-
łożenie przyjęte w Zielonej Księdze przez Komisję Kodyfikacyjną Prawa Cywilnego należy uznać za

169 Dz.U. z 2014 r, poz. 1497 ze zm. Implementuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia
23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę rady 87/102/EWG (Dz.Urz.
UE.L Nr 133, str. 66).

170 Dz.U. z 2014 r., poz. 827. Ustawa ta dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Eu-
ropejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę
Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/
EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 304 z 22.11.2011 r., s. 64), dyrektywy
1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towa-
rów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (Dz. Urz. UE L 171 z 07.07.1999 r., s. 12, ze zm.) oraz dyrektywy
2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23.09.2002 r. dotyczącej sprzedaży konsumentom usług finanso-
wych na odległość oraz zmieniającej dyrektywę Rady 90/619/EWG oraz dyrektywy 97/7/WE i 98/27/WE (Dz. Urz. UE
L 271 z 09.10.2002 r., str. 16, ze zm.).

171 Ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wy-
rządzoną przez produkt niebezpieczny (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 1225).

172 Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywil-
nego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176, ze zm.).

173 Do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumentów funkcjonowały w Polsce trzy
reżimy odpowiedzialności: regulacja kodeksowa dotycząca rękojmi za wady, regulacja zawarta w ustawie o sprzedaży
konsumenckiej dotycząca niezgodności towaru z umową oraz regulacja przewidziana w Konwencji Wiedeńskiej o umo-
wach międzynarodowej sprzedaży towarów (Dz. U. z 1997 r. Nr 45, poz. 287). Por. uzasadnienie u projektu ustawy, Sejm
RP VII Kadencji, Nr druku 2076.

174 Por. uzasadnienie u projektu ustawy Sejm RP VII Kadencji, Nr druku 2076. Nowela Kodeksu cywilnego, wprowa-
dzona przez art. 44 ustawy o prawach konsumenta, doprecyzowała definicję konsumenta (art. 221 k.c.). Ponadto wprowa-
dziła zmiany obejmujące zakaz pobierania przez przedsiębiorcę od konsumenta opłat związanych z korzystaniem z okre-
ślonych sposobów płatności w wysokości wyższej od kosztów ponoszonych z tego tytułu przez samego przedsiębiorcę
oraz szczegółowe uregulowanie kwestii związanych z terminem wydania rzeczy konsumentowi w umowach sprzedaży
konsumenckiej, w tym skutków uchybienia przez przedsiębiorcę obowiązkom w tym zakresie i przejściem niebezpie-
czeństwa przypadkowej utraty lub zniszczenia rzeczy (zob. w szczególności: art. 3831, 4921, 494 § 2, 543 i 548 § 3 i 4
k.c.). Wprowadzone zmiany mają znaczenie przede wszystkim dla umów tzw. sprzedaży wysyłkowej, ponieważ w razie
zastrzeżenia w umowie, że rzecz ma zostać dostarczona do miejsca zamieszkania konsumenta, ryzyko przypadkowej
utraty lub zniszczenia rzeczy ponosił będzie sprzedawca (art. 4541 w zw. z art. 548 k.c.).

49