Page 5 - FILM2

wraca się również uwagę na bardzo istotny fakt dla rozpo-
wszechnienia postępowań europejskich dotyczący wysokości
opłat. Opłaty sądowe często są nieproporcjonalne do warto-

Zści roszczeń. Większość państw członkowskich z góry nakłada
na strony opłaty sądowe, choć niekiedy są to opłaty obniżone.
Nie pobiera się opłat na Cyprze, w Luksemburgu i w Hiszpanii. Uznaje
się, że opłaty sądowe wynoszące ponad 10 % wartości roszczenia są nie-
proporcjonalne i mogą stanowić czynnik przyczyniający się do podjęcia
przez obywateli decyzji, aby nie wstępować na drogę sądową. Przykłady
dysproporcji kosztów sądowych dla roszczenia €500 to Finlandia (23%
wartości przedmiotu sporu), Niemcy (21%), Estonia (20%), Portugalia
(20%), Łotwa (15%), Holandia (15%), Wielka Brytania (13%) i Szwecja
(11%). Natomiast dla roszczenia o wartości €1,000 są to: Holandia (21%),
Estonia(18%), Dania (17%), Łotwa (15%) i Finlandia (11%). Dopełnieniem
tego problemu jest ograniczona dopuszczalność nowoczesnych form
płatności tego rodzaju opłat. W poszczególnych państwach członkow-
skich obowiązują różne metody płatności, począwszy od fizycznych
płatności dokonywanych na terenie sądu po przelewy bankowe.

Szczególnie jeżeli wymaga się płatności w gotówce, w znacz-
kach opłaty sądowej lub za pośrednictwem adwokata, stro-
ny musiałyby ponosić koszty podróży lub wynajęcia adwo-
kata w państwie członkowskim sądu, przez co dochodzenie
ich roszczeń może stać się nieopłacalne. Do kosztów tych
dochodzą również wydatki związane z koniecznością przetłumacze-
nia całości formularzy, choć wydaje się to zbędne.
I wreszcie ostatnim, choć nie najmniej znaczącym problemem jest
niezbyt efektywny system rozpowszechniania informacji o istnieniu
postępowań europejskich. Według badań Eurobarometru prowadzo-
nych w listopadzie i grudniu 2012 r. 12 % respondentów wiedziało
o istnieniu europejskiego postępowania w sprawie drobnych rosz-
czeń, przy czym respondenci, którzy zadeklarowali, że skorzystali już
z tego postępowania, stanowili 1 % wszystkich respondentów.
Wszystkie te okoliczności wskazują na konieczność nowelizacji prze-
pisów prawa unijnego dotyczących rozstrzygania sporów transgra-
nicznych, także odnoszących się do spraw z udziałem konsumentów.