Page 3 - FILM2

Dla zdiagnozowania efektywności i przydatności obecnych rozwiązań dotyczą-
cych europejskiego postępowania w sprawach drobnych roszczeń zasadnicze
znaczenie ma Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Euro-
pejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczące stosowania rozporzą-
dzenia (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego eu-
ropejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń. Istotą tego sprawozdania jest ocena
doświadczeń dotyczących stosowania tego postępowania oraz rozszerzona ocena jego skut-
ków w poszczególnych państwach członkowskich. Dotychczasowe doświadczenia świadczą
o niewielkiej popularności tego postępowania, także w odniesieniu do sporów konsumenc-
kich. Decyduje o tym kilka podstawowych okoliczności.
Po pierwsze, ograniczenie wartości przedmiotu sporu na poziomie €2 000 jest zbyt niskie.
Około 30 % roszczeń ze strony przedsiębiorców dotyczy kwoty od €2 001 do €10 000. We-
dług badań Eurobarometru każdego roku, około 360 tys. przedsiębiorców w Unii Europej-
skiej ma do czynienia z problematycznymi transakcjami transgranicznymi o wartości między
€2,000 a €10,000.
Po drugie, problemem jest wprowadzenie w rozporządzeniu (WE) nr 861/2007 Parlamen-
tu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r., ustanawiające europejskie postępowanie
w sprawie drobnych roszczeń zbyt wąskiej definicji terminu„transgraniczny”, bowiem rozpo-
rządzenie obecnie stosuje się wyłącznie do sporów, w których przynajmniej jedna ze stron
ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w państwie członkowskim innym
niż państwo członkowskie sądu lub trybunału rozpatrującego sprawę. Jeżeli na mocy prze-
pisów rozporządzenia Bruksela I bis powód dokona wyboru jurysdykcji wspólnego miejsca
zamieszkania, nie powinien tracić możliwości zastosowania europejskiego postępowania
w sprawie drobnych roszczeń, które w przeciwnym razie byłoby dostępne, np.: miejsce wy-
konania umowy znajduje się w innym państwie członkowskim (choćby w przypadku umowy
dzierżawy obiektu wakacyjnego znajdującego się w innym państwie członkowskim).