Page 11 - FILM1

Polsce definicja konsumenta została implementowana do art. 22(1)
kodeksu cywilnego, zgodnie z którą od 25 grudnia 2014 roku za kon-
sumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czyn-

Wności nie związanej z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. We-
dług tej definicji konsumentem jest wyłącznie osoba fizyczna. Osoby
prawne oraz inne jednostki organizacyjne nawet jeśli nie prowadzą działalności gospo-
darczej co do zasady nie będą konsumentem [szerzej B. Sołtys [w:] Ustawa o prawach
konsumenta. Komentarz, red. B. Kaczmarek Templin, D. Szostek, P. Stec, Warszawa 2014,
str. 281 i nast.]. Nie jest więc konsumentem spółka kapitałowa (S.A, lub z.o.o), osobowa
(jawna, komandytowa, partnerska itd.), fundacje, stowarzyszenia, wspólnoty mieszka-
niowe itd.

Nie zawsze osoba fizyczna, nawet dokonująca czynności prawnej dla swej
sfery prywatnej może zostać uznana za konsumenta. Konieczne jest aby do-
konywana czynność była z przedsiębiorcą (tak zwany obrót B2C Business
to Consumer). Dokonując więc czynności prawnej z inną osobą fizyczną ale
nie przedsiębiorcą (tzw. potocznie osobą prywatną) nie mamy do czynie-
nia z obrotem konsumenckim a dokonujący czynności prawnej nie są konsumentami
w znaczeniu prawa. A nabywcy nie przysługują uprawnienia jakie w obrocie gospodar-
czym przysługują konsumentowi. Możemy więc na podstawie powyższego wyróżnić
na gruncie prawa cywilnego trzy rodzaje obrotu:

Obrót konsumencki (B2C Business to Consumer) gdy
czynność prawna jest dokonywana pomiędzy przed-
siębiorcą i konsumentem
Obrót profesjonalny (B2B Business to Business) gdy
czynność prawna jest dokonywana pomiędzy przed-
siębiorcami
Obrót powszechny, gdy czynność prawna jest dokony-
wana między dwoma osobami fizycznymi przy czym
żadna z nich nie prowadzi działalności gospodarczej
lub zawodowej.
Podział ten spore znaczenie dla praw i obowiązków stron dokonują-
cych czynności prawnych.